Pengikut

Thursday, September 8, 2011

Dah lain.


Assalamualaikum pembuka bicara. 

Sejak aku kerja kat kedai ni, aku dah jumpa agak ramai jugak la cikgu-cikgu sekolah aku. Dari sekolah rendah sampai lah sekolah menengah. Aku rasa seronok sebab ramai antara diorang masih ingat anak Mohd Anuar ni. 

Antara respon yang aku dapat, 

“Dah besar dah. Dulu kecik je.” – aku mesti beratur kat depan sekali masa perhimpunan. Cuma masa sekolah rendah darjah 5/6 aku jadi pengawas, dapat la berdiri belakang sekali.

“Dah habis belajar?”
“Ambik apa?”, “Kat mana?”
“Baguslah. Nanti gaji U41.” – insyaAllah. Amin.

“Dah lain. Dah lawa” <- wah, aku tau la kecik dulu aku sangat comot. Haha.

“Seronokla emaknya. Anak daranya ada kat rumah.”<- aku kerja sampai pukul 10pm baru sampai rumah. Kat rumah la sangat.

Apa pun, kalau dulu aku mungkin takkan tegur pun cikgu-cikgu aku kalau terserempak. Aku mungkin cuba sembunyikan diri sebab rasa segan. Alhamdulillah, sekarang aku dah ringan mulut. Nampaknya komunikasi aku makin bagus. Aku harap cikgu-cikgu aku rasa seronok je bila ada murid ingat dia walaupun dah boleh kata murid tua. 

Untuk cikgu yang tak ingat aku pun, aku rasa diorang mesti rasa bangga jadi cikgu bila ada murid ingat, kan? – aku kebanyakannya ingat muka je, nama aku dah lupa. :)